تأثیر تکلیف دوگانه در شرایط دست‌کاری سیستم‌های حسی بر تعادل ایستای افراد بینا و نابینا

هدف از این تحقیق، مقایسه‌ی تأثیر دست‌کاری سیستم‌های حسی در شرایط تکلیف مجرد و دوگانه بر تعادل افراد نابینا و بینا بود. به این منظور، 12 فرد نابینا (میانگین سنی 68/4±08/25) و 12فرد بینا (میانگین سنی 33/5±67/22) به‌صورتی که از لحاظ برخی از ویژگی‌های آنتروپومتریک با هم مطابقت داشته و هیچ‌گونه بیماری یا نا هنجاری نداشتند، از بین دانشجویان دانشگاه‌های تهران انتخاب و در این تحقیق شرکت کردند. در این  تحقیق، 6 بار از هر آزمودنی آزمون تعادل به‌وسیله‌ی دستگاه تعادل سنج بایودکس به‌عمل آمد. 3 مرحله در شرایط تکلیف مجرد و 3 مرحله در شرایط تکلیف دوگانه (انجام هم‌زمان تکلیف شناختی یاد‌آوری زنجیره‌ی اعداد تصادفی). طی هر کدام از مراحل، یکی از سیستم‌های حسی دست‌کاری شد (بدون دست‌کاری، دست‌کاری سیستم دهلیزی، دست‌کاری سیستم حسی پیکری). هر مرحله از آزمون شامل 3 کوشش 20 ثانیه‌ای بود که در نهایت میانگین نوسانات کلی هر آزمودنی به‌عنوان متغیر وابسته ثبت شد. نتایج حاصل از این تحقیق، نشان داد که افراد بینا در همه‌ی مراحل، تعادل بهتری نسبت به آزمودنی‌های نابینا داشتند. اما این تفاوت تنها در مرحله‌ی دست‌کاری سیستم دهلیزی معنادار بود (0.001=P). همچنین نتایج نشان داد که تکلیف دوگانه بر تعادل افراد نابینا تأثیری نداشت؛ ولی در افراد بینا، در مرحله‌ی بدون دست‌کاری، تعادل تحت تأثیر تکلیف دوگانه کاهش یافت (0.002=P). از دیگر نتایج این تحقیق این بود که در افراد بینا و نابینا تحت تأثیر دست‌کاری سیستم‌های حسی، میزان نوسانات هنگام حفظ تعادل ایستا افزایش می یابد. اما تعادل افراد بینا تحت تأثیر دست‌کاری سیستم دهلیزی کاهش نیافت. بیشترین تأثیر حین دست‌کاری سیستم حسی پیکری مشاهده شد. همچنین با افزایش دشواری تکلیف تعادلی (دست‌کاری سیستم‌های حسی)، تکلیف دوگانه موجب تداخل در این تکلیف نشد. بنابراین به نظر می رسد افراد بینا و نابینا مکانیسم‌های متفاوتی در استفاده از حواس  برای حفظ تعادل دارند.